در عمل، مراجع قانونی از حق خود برای تعیین اینکه چه کسی به عنوان وکیل شناخته می شود، استفاده می کنند. در نتیجه ممکن است معنای اصطلاح «وکیل» از مکانی به مکان دیگر متفاوت باشد. برخی از حوزه های قضایی دارای دو نوع وکیل، وکیل دادگستری و وکیل هستند، در حالی که برخی دیگر این دو را ترکیب می کنند. وکیل پایه یک دادگستری وکیلی است که در جلسات دادگاه عالی تخصص دارد. وکیل دادگستری وکیلی است که برای تهیه پرونده ها و مشاوره در مورد موضوعات حقوقی آموزش دیده است و می تواند در دادگاه های بدوی وکالت کند. هم وکیل دادگستری و هم وکیل دادگستری را گذرانده و دوره های عملی لازم را گذرانده اند. با این حال، در حوزه‌هایی که حرفه‌ای تقسیم‌بندی می‌شود، فقط وکلای دادگستری به عنوان اعضای کانون‌های وکلای مربوطه خود پذیرفته می‌شوند.
در نیوزیلند، یک فرد تنها در صورتی می تواند خود را وکیل بخواند که در وکالت پذیرفته شده باشد و به عنوان وکیل دادگستری و وکیل دادگاه عالی نیوزلند ثبت نام کرده باشد. وکیل ملکی معمولاً برای اشاره به وکیلی است که به دادگاه مراجعه می کند یا وکیل دادگاه.
در استرالیا، کلمه "وکیل" را می توان برای اشاره به وکلای دادگستری و وکیل دادگستری (چه در مشاغل خصوصی و چه به عنوان وکیل داخلی شرکتی) و هر کسی که به عنوان وکیل دادگاه عالی یک ایالت یا منطقه پذیرفته شده است استفاده شود.
در کانادا، کلمه "وکیل" فقط به افرادی اطلاق می شود که به وکالت دعوت شده اند یا در کبک واجد شرایط به عنوان دفتر اسناد رسمی قانون مدنی شده اند. وکلای کامن لا در کانادا به طور رسمی و به درستی "وکیل دادگستری و وکیل" نامیده می شوند، اما نباید آنها را "وکیل دادگستری" نامید، زیرا این اصطلاح در کاربرد کانادایی معنای متفاوتی دارد، یعنی شخصی که بر اساس وکالت منصوب می شود. با این حال، در کبک، وکلای حقوق مدنی (یا وکیل به زبان فرانسوی) اغلب خود را «وکیل» و گاهی اوقات «وکیل دادگستری و وکیل» به زبان انگلیسی می نامند، و به همه وکلا در کبک، یا وکلا در بقیه کانادا که به زبان فرانسوی مشغول به کار هستند، خطاب می شوند. با عنوان افتخاری "من". یا "Maître".
در انگلستان و ولز، «وکیل» برای اشاره به افرادی استفاده می‌شود که فعالیت‌های حقوقی محفوظ و بدون قید و شرط را ارائه می‌کنند و شامل شاغلانی مانند وکلا، وکلا، وکلا، وکلای ثبت‌شده خارجی، وکلای ثبت اختراع، وکلای علائم تجاری، حمل‌ونقلان دارای مجوز، دفاتر اسناد رسمی، کمیسیون‌ها می‌شود. سوگند، مشاوران مهاجرت و خدمات مدیریت ادعا. قانون خدمات حقوقی 2007 «فعالیت‌های قانونی» را تعریف می‌کند که فقط ممکن است توسط شخصی انجام شود که طبق این قانون حق انجام این کار را دارد. «وکیل» یک عنوان محافظت شده نیست.
در آفریقای جنوبی، این حرفه به «وکلا» و «وکلا» تقسیم می‌شود، که توصیف‌های مشابهی با «وکیل دادگستری» و «وکیل دادگستری» در بریتانیا دارد. وکلا قبل از پذیرش، یک سال را زیر نظر شاگردی می‌گذرانند و وکلای دادگستری دو سال را تحت عنوان «مقامات منشی» سپری می‌کنند. در دیوان عالی به نقش وکیل یا وکیل برحسب مورد. "وکیل" یک اصطلاح عمومی است که به هر کسی که در قانون واجد شرایط است اشاره می کند، با این حال، استفاده از آن به ویژه نه در این حرفه رایج نیست. "کارشناس حقوقی" با معرفی قانون رویه حقوقی 28 سال 2014، که بر اساس آن وظایف وکلا و وکلا همپوشانی دارند و کمتر متمایز هستند، استفاده محدودی به دست آورد. با این حال، این رایج نیست. «مشاور حقوقی» معمولاً برای توصیف داخلی یا شرکتی استفاده می شود. مشاوران
در پاکستان، اصطلاح "وکیل" به جای وکیل در قانون پزشکان حقوقی و شوراهای وکلا، 1973 استفاده می شود.
در هند، اصطلاح "وکیل" معمولاً استفاده می شود، اما اصطلاح رسمی "وکیل" است که در قانون وکلا، 1961 تجویز شده است.[4]
در اسکاتلند، کلمه "وکیل" به گروه خاصی از افراد آموزش دیده قانونی اشاره دارد. این به طور خاص شامل وکلا و وکلا می شود. در یک مفهوم کلی، ممکن است شامل قضات و کارکنان پشتیبانی آموزش دیده نیز باشد.
در ایالات متحده، این اصطلاح به طور کلی به وکلایی اطلاق می شود که ممکن است وکالت کنند. هرگز برای ارجاع به نمایندگان ثبت اختراع[5] یا حقوقدانان استفاده نمی شود.[6] در واقع، محدودیت‌های قانونی و مقرراتی برای غیر وکلا مانند وکلا که وکالت می‌کنند وجود دارد.[7]
کشورهای دیگر تمایل دارند که اصطلاحات قابل مقایسه ای برای مفهوم مشابه داشته باشند.
- ۰ ۰
- ۰ نظر
